კარედიდან “ენა”
* * *
ენა ის საუნჯეა, რომელიც აკეთილშობილებს ერს და აახლოებს უფალთან.
* * *
ენა ერის ციხე-სიმაგრის ის გალავანია, რომლის მორღვევით ჩქარდება ერის სიკვდილი.
* * *
ენა სამიზნეა იმათთვის, ვისაც ერის სიკვდილი აქვს გადაწყვეტილი.
* * *
ენა ერის ძლიერების ლიბოა, ამის უარყოფა კი საფუძველს ურყევს ამ ძლიერებას.
* * *
ენა შესაძლებელს ხდის, მოხდეს ერის კონსოლიდაცია და მობილიზება უკეთესი მერმისის მისაღწევად.
* * *
ენისა და ერის გადარჩენა ცალ-ცალკე არ ხდება. ეს ერთიანი პროცესია და ამ კეთილშობილი საქმისათვის თავდადება ერის წიაღიდან უნდა მომდინარეობდეს. რომელიმე მათგანისათვის უპირატესობის მინიჭება დამღუპველია ორივესათვის.
* * *
ენის გარეშე ერი საჭურისია, ხოლო პირველი მეორის გარეშე-მკვდარი.
* * *
ენასთან ბრძოლით ერს ებრძვიან.
* * *
ენის მტერი ერის მტერია.
* * *
ენის უარყოფა ერის უარყოფაა; ერთიც და მეორეც-გაუცხოება და სიკვდილი.
* * *
ენის საკრალურობის უარყოფა ერის გადაშენებისკენაა მიმართული.
* * *
ენის მეოხებით ხდება ერში სიქველის აღზრდა.
* * *
ენისაგან მოწყვეტა ნიშნავს მოწყდე ერის წარსულს, ხოლო წარსულის გარეშე არ არსებობს მომავალი.
* * *
ენის გარყვნა ერის გარყვნაა, ორივე ერთად-მათი გარდაუვალი სიკვდილი.
* * *
ენის აკრძალვა ერის სიცოცხლის აკრძალვაცაა.
* * *
ენას ესხმის მტერი.
* * *
ენის სიმდიდრე ერის კულტურაზე მეტყველებს.
* * *
ენას ქართველები დედას უკავშირებენ და დედაენას უწოდებენ, კოლხები ნანას უკავშირებენ და ნანინას ეძახიან; ორივე შემთხვევაში მშობელთან არის დაკავშირებული, კერძოდ, ქალთან; ქალი კი სულიწმინდას უკავშირდება, ღვთიურია, ერთარსი, უკვდავი, რომლის გზა წამების გზაა, ჯვარცმის გზა; ჯვარცმას კი უცილოდ აღდგომა უნდა მოჰყვეს, რაც გარდაუვალია.
* * *
ენის უარმყოფელს არ შეიძლება უყვარდეს ერი და იყოს მისი ქომაგი.
* * *
ენა ერის მზეა, მზე კი-სიცოცხლისა და უკვდავების სიმბოლო.
* * *
ენის სიწმინდე ერის ჯანმრთელობაზე მეტყველებს.
* * *
ენა ბუნებაში სიცოცხლის ხის ის ტოტია, რომელზეც ერია ჩამომჯდარი-მისი მოჭრა თვითმკვლელობას უდრის.
* * *
ენა ერის მაჯისცემაა.
* * *
ენა სხივია, ერის მაცოცხლებელი.
* * *
ენა სიმია, ერი ჩონგური: როგორც სიმის გარეშე მკვდარია ჩონგური, ასევე, ერი-ენის გარეშე.
* * *
ენის უკვდავება ერშია, ერისა კი-ენაში.
* * *
ენის გარეშე ერი უნაყოფო ხეს ემსგავსება.
* * *
ენის გარეშე არ არსებობს ეროვნულობა.
* * *
ენა მტერს ერით იგერიებს.
* * *
ენას ერისშვილები იცავენ.
* * *
ენის გუშაგი ერის ბურჯია.
* * *
ენის დამცველი ერის დამცველია.
* * *
ენის სიწმინდე ერის სიცოცხლეა.
* * *
“ენა, მამული, სარწმუნოება” ერის წმინდა სამებაა, ხოლო მისი დაცვა-ერის უკვდავება.
* * *
ენის მოძულეს ერი არ შეუყვარდება.
* * *
ენით ერი ღმერთთან საუბრობს.
* * *
ენას ღმერთი გაძლევს, ეშმაკი გართმევს.
* * *
ენის უარყოფა იგივეა, უარი უთხრა უფლის ნაბოძებს.
* * *
ენის უარყოფით ეშმაკის ლაბირინთებში შედიხარ ნებაყოფლობით, საიდანაც არ არსებობს გამოსავალი.
* * *
ენა უარყო ეს იგივეა, უარი თქვა სულზე, გვამის სადიდებლად: უსულო გვამი მკვდარია.
* * *
ენას უფალთან მიყავხარ.
* * *
ენის მგმობელი ერისთვის ღირსების მომტანი ვერ იქნება.
* * *
ენის გარეშე არა ხარ ერი.
* * *
ენის წართმევით აკვდინებენ ერს.
* * *
ენის დაბინძურებასთან ერთად იწყება ერის ავადმყოფობა.
* * *
ენის დაბინძურება აჩქარებს ერის სიკვდილს.
* * *
ენაზე ზრუნვა ერზე ზრუნვაა.
* * *
ენის დამახინჯებით მახინჯდება ერი.
* * *
ენის გაფრთხილება მომავლის ჭვრეტაა
* * *
ენას დამპყრობლები კლავენ.
* * *
ენა ის გზაა, რომელზეც ერი უსასრულოდ მიაბიჯებს: იკარგება ეს გზა, იღუპება ერი.
* * *
ენისა და ერის ბედნიერება განუყოფელია.
* * *
ენას ერი ტაძრამდე მიჰყავს.
* * *
ენის უკვდავებაში იწრთობა ერის უკვადავება.
* * *
ენის პატივისმცემელი ერის პატივისმცემელიცაა.
* * *
ენაზე შეტევით ერთან იწყებენ ომს.
* * *
ენას დღეს თუ ქვას ესვრიან, ხვალ ერს ტყვიას დაუშენენ.
* * *
ენას რომ ებრძვიან, იქ ერს არ ეფერებიან.
* * *
ენის დაცვით მამულიშვილი ქვეყანას იცავს.
* * *
ენა როგორც ერის, ისე ბერის კუთვნილებაცაა.
* * *
ენის წართმევით იოლდება ერის დამარცხება.
* * *
ენის წართმევით ხელყოფენ ერის სიცოცხლეს.
* * *
ენა თუ დაუცველია, ერი ვერ იქნება დაცული.
* * *
ენა იმ სახელმწიფოშია დაუცველი, სადაც ხელისუფლებაა მარიონეტი.
* * *
ენით იწყება ერის სიცოცხლე და მთავრდება მისი წართმევით.
* * *
ენა ის წყაროა, რომლის წართმევით წყურვილით კვდება ერი.
* * *
ენას კარგავ დღეს, ხვალ იღუპები.
* * *
ენაზე უარის თქმა იგივეა, უარი თქვა იავნანაზე.
* * *
ენისა და ერის სიყვარული აკვანთან ერთად ირწევა და ნანინათია ნასაზრდოები.
* * *
ენა ერთია ქვეყანაზე, რადგან ნანინაა ერთი.
* * *
ენას მოწყვეტილი ერი ეს იგივეა, როგორც-დედის მკერდს მოწყვეტილი ჩვილი.
* * *
ენა დედაბოძია დიდი ეროვნული ოჯახის, რომლის კერაზე ირწევა ერის აკვანი; ამ ბოძის წაქცევა ეროვნული ოჯახის დანგრევისა და გადაშენების ტოლფასია.
* * *
ენის შეგინებით მტერი ერის სიფხიზლეს ამოწმებს, შეტევაზე გადასასვლელად.
* * *
ენის წართმევა თუ გაგიბედეს, ქვეყნის წართმევას არ შეგეკითხებიან.
* * *
ენას დღეს თუ წაგართმევენ, ხვალ ქვეყნის დასაკარგად მოემზადე.
* * *
ენა ის წმინდა კარიბჭეა, რომლის შეგინებიდან სახლის წაქცევამდე ერთი ნაბიჯია.
* * *
ენის შემგინებელი მოყვარედ არ გამოგადგება.
* * *
ენა ის ბაირაღია, რომელიც ერს წინ მიუძღვის სასახელოდ და რომლის ღირსების დასაცავად ერის შვილები იხოცებიან, მაგრამ ამ გმირობის მაგალითზე იზრდებიან ღირსეული მედროშენი, დამცველები ღვთისგან ბოძებული უდიდესი სიწმინდისა, რასაც ნანინა ჰქვია.
* * *
ენა დედაენით იწყება.
* * *
ენა დაცვას საჭიროებს.
* * *
ენის ბედი, თუ უბედობა ერს მოეკითხება.
* * *
ენის საფრთხე ქვეყნის საფრთხეცაა.
* * *
ენას არ დაიცავ, დაკარგავ მამულს.
* * *
ენა ყრმას თუ შეაძულეს, ერი მის ხანდაზმულობამდე ვერ მიაღწევს.
* * *
ენა თოთო ბავშვითაა: ერთიც და მეორეც ერთნაირად მზრუნველობას საჭიროებს.
* * *
ენის დაბინძურება ეს იგივეა, ერს ბანგი გაურიონ სასმელში, რათა დააძინონ: მძინარეს უკეთ მოერევიან.
* * *
ენის შველა სახვალიო საქმე არაა.
* * *
ენა ცოცხალი ორგანიზმივითაა: იბადება, ვითარდება და კვდება. ამ შემთხვევაში, არ შეიძლება სიკვდილი ბუნებრივ შემთხვევად ჩაითვალოს-აქ უფრო მის მიმართ აგრესიასთან გვაქვს საქმე.
* * *
ენისა და ერის გამიჯვნით მათი სიკვდილი იწყება.
* * *
ენის და ერის გზაგასაყარიდან იწყება ორივეს სიკვდილი.
* * *
ენისა და ერის უკვდავება ამ უკანასკნელის სიფხიზლეზეა დამოკიდებული.
* * *
ენას ერი ამდიდრებს, მაგრამ ენის გაკოტრებიდან იწყება ერის სიკვდილი.
* * *
ენის სისუფთავეზე მზრუნველი ერი იხანგრძლივებს სიცოცხლეს, არა და-კვდება.
ვალერიან ვეკუა 